Wynalezienie pierwszego telewizora i jego ewolucja

Dziś trudno sobie wyobrazić, że ponad sto lat temu ludzkość mogła obejść się bez telewizji. Ta technika stała się znanym członkiem rodziny, zabawnym, uczącym i informującym resztę rodziny. W związku z tym będzie interesujące dowiedzieć się, kto wynalazł pierwszy telewizor.

Tło powstania telewizji

Ważne jest, aby pamiętać, że przed pojawieniem się pierwszego telewizora radio zostało wynalezione. Tutaj opinie na temat „ojców założycieli” różnią się: krajowy punkt widzenia nazywa się imieniem wynalazca radiowy №1 A.S. Popova i za granicą ten sam problem zbadali Marconi, Tesla, Branly.

Na pytanie, kto dokładnie wymyślił telewizor, nie można udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Następnie możesz nazwać imię Paul Nipkova. To on został wynalazcą specjalnego urządzenia - płyty nazwanej jego imieniem. Wynalazek nastąpił w 1884 roku. To był sygnał radiowy i mechaniczne skanowanie, które spowodowało pojawienie się telewizji.

Niewielu wie dokładnie Dysk Nipkova Okazało się, że odczytuje się obraz po linii i przenosi dalej na ekran. Przedsiębiorczy John Bird ze Szkocji pod koniec lat dwudziestych ubiegłego wieku opracował pierwszy telewizor oparty na tej zasadzie. Zaczął z powodzeniem wdrażać utworzony projekt.

John logie baird

Kierownictwo mechanicznych odbiorników telewizyjnych firmy Baird o tej samej nazwie zostało powierzone takim urządzeniom do lat 30. XX wieku. Obraz był wyraźny, ale bez dźwięku. Jednak przyszłość była z góry określona: należała do lampy elektronopromieniowej.

Wynalazek i zastosowanie CRT

Globalny trend przewagi technicznej sprawił, że najlepsze umysły pracowały na korzyść postępu: w wielu krajach przeprowadzono prace nad wynalazkiem kineskopu (CRT). Ponownie warto to podkreślić wkład rosyjskich naukowców - W 1907 r. Boris Rosing otrzymał patent na podobny rozwój. Ale doszedł do tego na podstawie wcześniejszych odkryć.

I tutaj możesz przedstawić krótki wgląd w historię. Przypomnijmy, że niemiecki Heinrich Hertz w 1887 r. Odkrył wpływ światła na elektryczność: efekt fotograficzny. Potem nie mógł wyjaśnić, w jakim stopniu i na jaki efekt fotoelektryczny jest potrzebny. Zrobił to dla niego rok później Alexander Stoletov, który próbował skonstruować prototyp nowoczesnych fotokomórek, gdy wynaleziono elektryczne urządzenie do oczu. Po nim wielu naukowców próbowało wyjaśnić naturę tego zjawiska. Należą do nich Albert Einstein.

Ważne i inne odkrycia, które wpłynęły na pojawienie się telewizji w przyszłości. Na przykład w 1879 roku angielski fizyk William Crookes tworzy substancje (luminofory), które mogą świecić pod wpływem promienia katodowego. Carl Brown próbował nawet stworzyć przyszły kineskop. Właśnie z tego powodu Kineskop Browna i był w stanie uzasadnić teorię uzyskania obrazu wspomnianego już przez nas Borisa Rosinga. A w 1933 roku jego uczeń Vladimir Zvorykin stworzył pierwszy telewizor z ikonoskopem, jak nazwał elektroniczną lampę.

To Zvorykina i jest uważany za „ojca” współczesnej telewizji. Nawet pierwszy na świecie telewizor powstał w jego tytułowym amerykańskim laboratorium (był emigrantem, który opuścił kraj po rewolucji październikowej). W 1939 r. Pojawiły się pierwsze modele do masowej produkcji.

Doprowadziło to do tego, że w kolejnych latach pierwsze telewizory zostały aktywnie podbite przez kraje Europy - najpierw w Wielkiej Brytanii, Niemczech i tak dalej. Po pierwsze, cały obraz był transmitowany w skanie optyczno-mechanicznym, ale następnie, przy poprawionej jakości obrazu, nastąpiło przejście do skanowania wiązki. w kineskopie.

Podobnie jak w Związku Radzieckim

Pierwsze telewizory w ZSRR pojawiły się już w 1939 roku - Leningradzka Komintern zaczęła je produkować. Zasada działania polegała na działaniu dysku Nipkova, a więc takiego prefiksu, mającego ekran od 3 do 4 cm, było to konieczne połączyć się z radiem. Następnie trzeba było przełączyć radio na inne częstotliwości - w rezultacie możliwe było oglądanie programów nadawanych w krajach europejskich.

Interesujące było również to, że takie pierwsze telewizory mogłyby być produkowane przez wszystkich. W tym celu odpowiednia instrukcja została opublikowana w magazynie Radiofront.

Regularny program telewizyjny rozpoczął się w 1938 r. Od Doświadczonego Centrum Leningradzkiego. W stolicy programy telewizyjne zaczęły być emitowane w ciągu około sześciu miesięcy. Co ciekawe, w każdym z telecentrów tych miast zastosowano różne standardy dekompozycji, które wymagały użycia pewnych modeli technologii.

1. Aby odbierać transmisje z telewizyjnego i radiowego centrum Leningradu, wykorzystano urządzenie telewizyjne „VRK” (w rozszyfrowywaniu - Ogólnounijny Komitet Radiowy). Było to urządzenie o ekranie 130 × 175 mm, dzieło kineskopu, który zapewniał 24 lampy. Zasada działania - rozkład na 240 linii. Co ciekawe, w latach trzydziestych ubiegłego wieku wydano 20 kopii takiego urządzenia. Takie wyposażenie zostało zainstalowane w domach pionierów i pałaców kultury w celu wspólnego oglądania.
2. Moskiewskie Centrum Telewizyjne nadawane z rozkład na 343 linie - był postrzegany przez urządzenia TK-1. Tutaj było już bardziej złożone urządzenie z 33 lampami. Dopiero w 1938 r. Wyprodukowano 200 z nich, a na początku II wojny światowej - 2 tys. Egzemplarzy.

Badania myśli inżynieryjnej człowieka na tym się nie skończyły, ale prędzej czy później musiały pojawić się uproszczone modele. Na przykład w leningradzkiej fabryce Radist w 1940 r. Zaproponowano seryjną wersję 17TN-1, która mogłaby odtworzyć programy zarówno telewizji Leningradu, jak i Moskwy. Rozpoczęto produkcję, ale przed wybuchem działań wojennych wydano zaledwie 2 tysiące sztuk.

Można również podać przykład uproszczonego modelu o nazwie „ATP-1” (odbiornik telewizji abonenckiej numer 1) - był to prototyp nowoczesnej telewizji kablowej. Został zwolniony przez wojnę Aleksandra przed wojną.

Kiedy telewizor stał się kolorowy

Wszystko to mówi o przenoszeniu czarno-białych obrazów. Naukowcy nadal pracowali nad tym, aby go zabarwić.

Kiedy pojawiły się kolorowe telewizory? Po raz pierwszy zaczęli o tym myśleć nawet podczas mechanicznych odbiorników telewizyjnych. Jednym z pierwszych wydarzeń jest Hovhannes Adamyan, który w 1908 r. Otrzymał patent na osobę, która może przesyłać sygnały. urządzenie dwukolorowe. Nie wspominając o Johnie Loagy Bradzie, wynalazcy odbiornika mechanicznego. W 1928 r. Zebrali kolorowy telewizor, który konsekwentnie transmitował trzy obrazy za pomocą filtra niebieskiego, czerwonego i zielonego.

Ale to tylko próbowało. Ten skok w rozwoju telewizji kolorowej nastąpił po zakończeniu drugiej wojny światowej. Gdy wszystkie siły zostały wrzucone do produkcji cywilnej, nieuchronnie doprowadziło to do postępu w tej dziedzinie. Stało się to w USA. Wykorzystanie fale decymetrowe aby przenieść obraz.

Doprowadziło to do tego, że już w 1940 roku amerykańscy naukowcy zaprezentowali system Triniskop. Zadziwiające było to, że używał trzech kineskopów o różnych kolorach z blasku luminoforu, z których każdy odtwarzał swój własny kolorowy obraz.

Jeśli chodzi o koszty krajowe, podobne zmiany techniczne zaczęły pojawiać się w ZSRR dopiero w 1951 roku. Ale rok później zwykli widzowie mogli zobaczyć testową transmisję kolorów.

W latach 70. telewizja stała się znanym urządzeniem technicznym w wielu domach na całym świecie.Radziecka przestrzeń nie była wyjątkiem, jedyne, co warto zauważyć: kolorowe odbiorniki telewizyjne pozostały w naszym kraju mało prawie do końca lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.

Postęp nie stoi w miejscu

Wynalazcy próbowali poprawić wynik - w 1956 r. Pojawił się pilot. Kto stworzył takie przydatne urządzenie? Został zaprojektowany przez Roberta Adlera w 1956 roku. Zasadą jego pracy było przeniesienie sygnały ultradźwiękowektóre zostały modulowane przez odpowiednie polecenia. Pierwszy pilot mógł kontrolować tylko głośność i przełączać kanały, ale w tym czasie było to dość ciężkie stwierdzenie.

Co do wersja pilota na podczerwieńnastępnie pojawił się w 1974 r. w wyniku rozwoju Grundig i Magnavox. Jego narodziny były podyktowane wyglądem teletekstu, który wymagał dokładniejszej kontroli, co oznacza, że ​​pojawiały się przyciski. I już w latach osiemdziesiątych pilot zdalnego sterowania jest dodatkowo używany jako analog gamepada, ponieważ wtedy telewizory stały się dodatkowym monitorem dla pierwszych komputerów konsumenckich i konsol do gier.

Wraz z pojawieniem się magnetowidów istnieje potrzeba dodatkowej implementacji wejścia komponentowego wideo (z wyjątkiem istniejącej anteny analogowej).

Wraz z początkiem XXI wieku era kineskopu dobiegła końca - panele plazmowe zaczęły się pojawiać Telewizory LCD. A do roku 2010 modele kineskopowe zostały niemal wyparte z rynku przez płaskie urządzenia LCD i PDP. Wiele z nich może łączyć się z Internetem, a nawet demonstrować możliwość oglądania treści 3D.

Dzisiejszy odbiornik telewizyjny przypomina trochę jego protoplastę - ma funkcje domowe centrum multimedialnezachowując funkcje oglądania telewizji naziemnej i kablowej. Nie wspominając już o jakości obrazu przesyłanego w standardzie wysokiej (i najlepszych modeli oraz ultra wysokiej) czystości.